Polichlorek winylu (PVC)

Polichlorek winylu jest tworzywem sztucznym, posiadającym właściwości termoplastyczne. Charakteryzuje się dużą wytrzymałością mechaniczną i odpornością na działanie wielu rozpuszczalników.

PVC znalazł zastosowanie w różnych gałęziach przemysłu, stosuje się go w medycynie (strzykawki, cewniki), elektrotechnice (izolacja w przewodach) czy w branży opakowań. Produkuje się z niego płyty gramofonowe, elementy urządzeń, wykładziny podłogowe, listwy wykończeniowe, folię, elektroizolację itd.

PCW dzielimy ze względu na metodę produkcji na twardy i plastyfikowany, a zważywszy na technologię- na suspensyjny i emulsyjny.

Twardy PCW jest bardzo odporny chemicznie, łatwo się go klei czy spawa i jest prawie całkowicie niepalny (pali się tylko powierzchniowo i szybko gaśnie, zawiera bowiem dużą ilość chloru). Nie reaguje na działanie kwasów, zasad, alkoholi mineralnych i benzyny, natomiast w połączeniu z benzenem czy z eterem- pęcznieje.

Wszystkie rodzaje PCW poddają się spienianiu. W Polsce powszechnie używany jest skrót PCV, który jest niepoprawny językowo. Zamiast niego powinno się stosować w Polsce - PCW, na świecie zaś - PVC.