Jesteś tutaj
Encyklopedia
Etykieta - to wyrób papierowy lub foliowy, a czasem i bezpośredni nadruk na produkcie. Służy do zidentyfikowania towaru, określenia jego zawartości, daty produkcji, terminu ważności, marki, promocji i tak dalej. Etykiety mogą różnić się między sobą kształtem, materiałem i techniką wykonania zależą od produkcji albo od działań marketingowych .
Rozróżnia się następujące rodzaje etykiet:
Etykieta na mokro– najczęstszy rodzaj etykiety, używany do znakowania i zdobienia powierzchni cylindrycznych: kable, tuby, butelki.
Samoprzylepna etykieta drukowana jest na specjalnym materiale samoprzylepnym: folii bądź papierze. W produkcji etykiet samoprzylepnych wykorzystuje się klej standardowy, mocny lub odlepny. Dobór warstwy kleju zależy od powierzchni , na przykład, etykiety z odlepnym klejem stosowane są do czasowego znakowania i nie pozostawiają pozostałości po usunięciu.
Etykieta IML (In Mould Labels) –jedna z najnowszych technologii na rynku produkcji opakowań, swoje zastosowanie znalazła w przemyśle spożywczym, chemicznym i budowlanym. Polega ona na wtapianiu etykiety w materiał opakowania. W rezultacie całe opakowanie i etykieta, odporne są na działanie wilgoci, kurzu, niskiej temperatury i inne czynników.
Etykieta SSLpowstaje w wyniku zadrukowania rękawa z folii, która ulega skurczeniu na całej swej powierzchni pod wpływem ciepła. Folię zadrukowuje się po wewnętrznej stronie, dzięki temu nadruk jest odporny na uszkodzenia mechaniczne typu otarcia czy zadrapania. Etykieta SSL nadaje się do dekoracji wypukłych i wystających powierzchni i jest szczególnie polecana do produkcji opakowań butelek plastikowych z wodą mineralną, soków lub wody gazowanej. Również ta metoda znakowania wykorzystywana jest w działalności promocyjnej, gdzie trzeba połączyć kilka produktów, i w kontroli jakości w farmacji i kosmetyce.
Etykieta multitag (pig gyback) – część etykiety z podklejonym rozkładanym elementem składającym się z kilku stron tekstu. Powszechnie stosowana w przemyśle farmaceutycznym, kiedy trzeba zawrzeć znaczną ilość informacji: instrukcję leku lub specyfikację w kilku językach.
Etykieta reverse print – to rodzaj samoprzylepnej etykiety z nadrukiem lustrzanym na transparentnej folii. Kolory posiadają głębię nasycenia, są odporne na ścieranie i działanie czynników zewnętrznych.
Etykieta inteligentna, która reaguje na zmiany w środowisku zewnętrznym,najczęściej stosowana jest w przemyśle spożywczym i kosmetycznym. Produkty żywnościowe zawierają etykiety z identyfikatorem temperaturowym, są drukowane termoaktywną farbą i zmieniają swą barwę. Podczas ogrzewania lub chłodzenia powietrza, etykieta zmienia kolor. W perfumerii mają zastosowanie etykiety z kapsułami zapachowymi, wprowadzonymi w przezroczystą warstwę na powierzchni. Aby poczuć zapach, wystarczy delikatnie potrzeć etykietę. Ta sama technika jest stosowana w prasie i materiałach promocyjnych.
Sitodruk jest dość szeroko stosowaną techniką drukowania, polegającą na przeciskaniu farby za pomocą rakla przez niezakryte oczka siatki napiętej na ramce. Do wytwarzania formy drukarskiej stosujemy suchą folię światłoczułej warstwy (Poliset lub folii kapilarnej) i ciekłą fotoemulsję, wysuszoną na powleczonej siatce, jak również połączenie tych dwóch sposobów.
Główną zaletą sitodruku jest możliwość drukowania na praktycznie dowolnych materiałach: papier, plastik, szkło, ceramika, metal, guma, itp. Odpowiednio skonstruowane maszyny sitodrukowe umożliwiają druk nie tylko na płaskich, a także na zakrzywionych (np. cylindrycznych) podłożach.
Kolejną zaletą jest możliwość tworzenia sitodruku na zadrukowanej powierzchni wypukłych warstw farby od 8 - 10 mm do 1000 lub więcej (w offsecie jest tylko 1-2 mikronów), co wpływa na jasność i przezroczystość obrazu.
Jest to odmiana druku płaskiego, w której obraz jest przenoszony z płaskiej formy drukowej na podłoże drukowe za pośrednictwem obciągu gumowego.
Metoda ta jest stosowana do produkcji druków wysokonakładowych, reprodukcji, obrazów. Druk wykonywany jest farbami triadowymi CMYK z możliwością zastosowania kolorów dodatkowych. Druk offsetowy produkuje wyjściowy obraz jakości fotograficznej z gradientami i złożonymi przejściami tonalnymi.
Główną zaletą jest stosunkowo szybkie i łatwe przygotowanie kompletu form drukowych, co pozwala skrócić czas produkcji do minimum. Przy małych nakładach niemal powszechnie stosowany jest rodzaj druku, określony terminem druku cyfrowego, tak jak druk offsetowy wymaga obowiązkowego przygotowania do druku (separacji kolorów, doboru kolorów, tworzenia form, form drukarskich, przygotowywania prasy, balansu koloru).
Wyróżnia się następujące rodzaje druku offsetowego:
- Cold- stamping (farba utrwalana przez wsiąkanie w materiał)
- Hot-stamping (farba utrwalana przez wsiąkanie w materiał i odparowanie w wysokich temperaturach)
Polipropylen jest jednym z najczęściej stosowanych tworzyw sztucznych. Przedmioty wykonane z tego tworzywa oznacza się symbolem PP.
Polipropylen należy do grupy węglowodorowych polimerów termoplastycznych. Zmienia swój stan skupienia ( z ciekłego na stały i na odwrót) bez zmian właściwości chemicznych.
W przemyśle najczęściej stosowana jest forma izotaktyczna PP, która w stosunku do polietylenu jest sztywniejsza, łatwiej przetwarzalna i bardziej odporna na zginanie i rozrywanie. Niestety jest też nieco droższa i ma mniejszą odporność chemiczna od polietylenu.
Pierwszą produkcję PP izotaktycznego uruchomiono w 1957 roku we Włoszech.
Polipropylen cechuje się dużą odpornością chemiczną, jest prawie całkowicie odporny na działanie kwasów, zasad, soli i rozpuszczalników organicznych. Dobrze przepuszcza powietrze, jest obojętny fizjologicznie i łatwy do przetwórstwa (do 270°C). PP jest tworzywem palnym, bezbarwnym, bezwonnym i odpornym na działanie wody.
Wadami polipropylenu i jego kompozytów są np. zbyt mała temperatura użytkowania (−5 do +100 °C) oraz niska odporność na działanie tlenu i promieniowania ultrafioletowego (skutkuje to koniecznością stosowania przeciwutleniaczy i stabilizatorów).
PP jest wykorzystywany masowo w przemysłach: chemicznym, farmaceutycznym, włókienniczym, elektrotechnicznym, samochodowym, budowniczym, meblarskim, spożywczym. Produkuje się z niego również zabawki, artykuły gospodarstwa domowego i różnego rodzaju opakowania.
Politereftalan etylenu - popularne tworzywo sztuczne, z którego produkuje się opakowania PET, charakteryzujące się wysoką wytrzymałością, ciągliwością i doskonała skrawalnością. PET jest lekki i odporny na tłuczenie, dzięki temu przedmioty z niego wytworzone są niezwykle praktyczne.
Dzięki tym cechom PET znalazł bardzo szeroki zakres zastosowań. Jest masowo wykorzystywany do produkcji opakowań, naczyń czy elementów urządzeń elektronicznych. Służy również do wytwarzania włókien z których produkuje się popularny polartec - polar. Bardzo często tworzywo to stosuje się do wyrobu butelek np. do wody, napojów gazowanych, soków, olei jadalnych, ale także do różnego rodzaju środków czyszczących.
Najważniejszą zaletą tworzywa PET jest dowolność w jego formowaniu, która umożliwia wytworzenie każdego kształtu opakowania (np. oryginalnej butelki czy słoika). Politereftalan daje nam również dowolność barwienia i cechuje się wysokim stopniem przezroczystości.
PET charakteryzuje się także: duża twardością i sztywnością, dużą odpornością chemiczną, małą chłonnością wody, duża wytrzymałością mechaniczną i cieplną, odpornością na czynniki atmosferyczne i korozję. Istotny jest też fakt, że PET ma dużą udarność i stabilność kształtów, dobre właściwości ślizgowe oraz że jest dopuszczony do kontaktu z żywnością.
Politereftalan został użyty po raz pierwszy w 1941 roku przez British Calico Printers (do produkcji włókien syntetycznych). W połowie lat 60-tych zaczęto go wykorzystywać do wytwarzania folii (fotografia, kasety video, klisze, zdjęcia rentgenowskie, opakowania), a w latach 70-tych ruszyła produkcja butelek.
Tworzywo PET można rozpoznać po tym, że pali się kopcącym płomieniem, lecz pozbawione jest charakterystycznego zapachu hiacyntu. Nie rozpuszcza się ono w typowych rozpuszczalnikach.
Polietylen jest stosunkowo miękkim, giętkim, przezroczystym tworzywem. Łatwo barwi się na dowolny kolor.
Po raz pierwszy wyprodukowała go brytyjska firma Imperial Chemical Industries w 1933 roku. Z wyglądu przypomina twardą parafinę, ugina się pod dotykiem paznokcia. Topi się i pali. Po zgaszeniu wyczuwa się charakterystyczny zapach parafiny. Można go przetwarzać za pomocą wszystkich znanych metod.
Produkty z PE charakteryzują się małą przenikalnością dla pary wodnej, łatwo przepuszczają pary substancji organicznych, nie są odporne na węglowodory i jego chloropochodne. Są za to odporne na działanie roztworów kwasów, zasad i soli oraz niską temperaturę. Polietylen jest używany do wyrobu: folii, rur, pojemników, nart, żagli.
Występuje w dwóch formach: wysokociśnieniowej (LDPE) i niskociśnieniowej (HDPE).
